Erik fidanı, soğuk ve ılıman iklim bölgelerinde yetiştirilebilir. Bazı düşük kış soğuklama ihtiyacı olan erik çeşitleri, subtropik iklim bölgelerinde de yetiştirilebilmektedir. Ülkemizde erik ağaçları genellikle diğer meyve ağaçları arasında karışık olarak bulunur. Ancak son yıllarda Ege ve Akdeniz'in kıyı bölgelerinde turfanda yeşil erik konusu önem kazanmıştır ve bu amaçla kapama bahçeler kurulmaya başlamıştır. Özellikle karışık olan bahçelerde hastalık ve zararlılarla mücadele, gübreleme gereği gibi yapılmaktadır.

Avrupa ülkeleri arasında başta Almanya olmak üzere Fransa, İtalya ve İspanya'da erik üretimi yapılmaktadır. Dünya genelinde erik üretimi 6,350,000 ton civarındadır. Erik fidanları uygun arazilerde dikilmelidir. Arazilerde kapama yapmak, erik bahçelerinin tesisi, verimli ve kaliteli olması açısından önemlidir. Kendine verimli çeşitlerle bahçe kurulacağı zaman, eğer bahçede birkaç çeşidin yer alması isteniyorsa her çeşit bir blok halinde bahçeye erik fidanları yerleştirilmelidir. Kendine kısmen verimli ya da kendine kısır çeşitlerle bahçe kurulacağı zaman ise çeşitlerin birbirini tozlayacak şekilde dikilmesi zorunlu hale gelir. Tozlayıcı oranı 1/9 oranında olmalıdır. İki veya daha fazla çeşitlerle kurulacaksa, erik fidanı çeşitleri 2'şer veya 3'er sıra halinde dizilmelidir.

Kışları ılıman geçen bölgelerde ve fazla yağışlı olmayan yerlerde erik fidanları kasım ve aralık aylarından itibaren dikilebilir. Dikim, ilkbahar gelişme devresinin başlamasına kadar devam edebilir. Kışı yağışlı veya soğuk geçen bölgelerde ise erik fidanı dikimi ilkbahar mevsiminde yapılır. Yağışlı bölgelerde çayır bitkileri kullanılarak bahçelerde sürekli bir örtü bitkisi bulundurulur. Örtü bitkisi büyüdüğünde biçilerek kontrol altında tutulur. Yağış az olan bölgelerde ise, erik bahçelerindeki erik fidanlarının çevresi sürekli temiz tutulmaya çalışılır. Bu bölgelerde bahçeler sonbaharda sürülür, ilkbaharda toprağın tava gelmesi beklenir ve şubat sonu veya mart içinde ikinci kez sürülür. Mayıs ayında yapılan üçüncü sürümden sonra sulama kanalları açılır ve ağaçların dipleri çapalanır. Erik kökleri toprak yüzeyine yakın bir kısımda yayıldığından, derin toprak işlemesi yapılır. Erik fidanları büyüdükçe kökleri saçaklı hale gelir ve fidan kökleri yüzeysel gelişir. Bu nedenle su istekleri derin köklü meyve türlerine göre daha fazladır. Ege Bölgesi'nde erik bahçeleri, mayıs ayının ikinci yarısından itibaren sonbahar yağışlarına kadar geçen süre içinde 8-12 günde bir sulanır.

Erik fidanlarının sulama çeşitleri farklı şekillerde yapılabilir. Erik fidanları sulama karık, çanak, tava yöntemi ya da karık-çanak şekillerinden biri kullanılarak sulanır. Erik fidanlarının sulama şekilleri, toprağın özelliklerine ve su kaynaklarının zenginlik durumuna göre seçilir.

Erik ağaçlarına verilecek gübre miktarı, topraktaki besin maddelerine, toprağın tipine, ağaçların yaşına, alınan ürün miktarına, ekolojik bölgeye ve ağaçların gelişme durumuna göre değişir. Erik fidanına verilecek gübre miktarının yaprak ve toprak analizine göre belirlenmesi en uygun yöntemdir. Azotlu gübreler, erik fidanlarına kış sonunda ilkbaharın gelişmesi başlamadan önce verilir. Erik ağaçları, azotun hem sülfat hem de nitrat formuna cevap verir. Azotlu gübrenin haziran ortasından sonra uygulanması önerilmez. Geç uygulamalar meyvede renk oluşmasını azaltır, sonbaharda sürgünlerin uzamasına neden olur ve kış soğuklarından zararlanmayı arttırır. Kimyasal gübrelerin yanı sıra iki yılda bir başına 50 kg iyi yanmış çiftlik gübresi, meyve veren ağaçlar için verilmelidir. Ayrıca yeşil gübreleme yapılması yararlıdır.

Avrupa'da "myrobolan erikleri" olarak tanınan erikler, ülkemizde ise "can eriği" olarak tanınmaktadır. Değişik toprak ve iklim şartlarına uygundur ve hafif, kumlu topraklarda çok iyi gelişir. Kuvvetli bir anaç olup, bu anaç üzerine aşılı fidanlar 7x7 m gibi ebatlara dikilmelidir.