Erikler, soğuk ılıman iklim bölgelerinde yetişen önemli meyve türlerinden biridir. Bazı düşük kış soğuklama ihtiyacına sahip erik türleri, subtropik iklim bölgelerinde de yetişme alanı bulmaktadır. Türkiye gibi farklı ekolojik bölgelerin sağladığı olanaklar sayesinde, erik türlerini 4-5 ay süresince pazarda görmek mümkündür. Olgunlaşma dönemleri göz önünde bulundurulduğunda, erikler 15 Nisan ile 30 Eylül arasında pazara sunulmaktadır. P. cerasifera türüne ait can erikler 15 Nisan'dan itibaren pazara çıkmaktadır. Bunları, P. salicina türüne ait Japon erikleri izler ve daha sonra P. domestica grubuna ait Avrupa erikleri 20 Temmuz'dan sonra olgunlaşır.

Türkiye'de erik ağaçları genellikle diğer meyve ağaçları arasında karışık olarak bulunur. Ancak son yıllarda, Ege ve Akdeniz'in kıyı kesimlerinde turfanda yeşil erik üretimi önem kazanmış ve kapama bahçeler kurulmuştur.

Erik mevsimi içerisinde erik ağacı dikimi de önemli hususlardan biridir. Erik ağaçları dikileceği alanda verimli çeşitlerle bahçe oluşturulacaksa, bahçede birkaç çeşit yer alması istenirse her çeşit bir blok halinde yetiştirilir. Kendine kısmen verimli ya da kendine kısır çeşitlerle bahçe kurulacaksa, çeşitlerin birbirini tozlayacak biçimde dikilmesi gerekir. Tozlayıcı oranı 1/9 oranında olmalıdır. İkiden fazla çeşit ile kurulacaksa, erikler 2'şer 3'er sıra şeklinde dizilir. En uygun tozlayıcı çeşidin seçilmesi, çiçek açma mevsiminin birbirini tozlayacak şekilde uygun olmasına, çiçek tozlarının yüksek çimlenme gücüne sahip olmasına ve karşılıklı tozlanma sonucunda yüksek oranda meyve oluşumu meydana getirecek çeşitlerin seçilmesine özen gösterilmelidir. Tozlayıcı sayısı, tozlayıcı çeşitlerin ekonomi ve pazarlama açısından amaca uygun olup olmamasına göre ayarlanmalıdır. Amaca uygun bir çeşidin tozlayıcı olarak kullanılması durumunda, 2 sıra ana çeşide 1 sıra tozlayıcı yeterli olacaktır. Üretim amacına uygun olmayan bir çeşidin tozlayıcı olarak kullanılması zorunluluğu olduğunda, 8 ana ağaca 1 tozlayıcı olacak şekilde bahçe kurulmalıdır.

Yağışlı bölgelerde, çayır bitkileri kullanarak bahçelerde sürekli bir örtü bitkisi bulundurulmaktadır. Örtü bitkisi büyüyünce biçilir. Yağışı az bölgelerde erik bahçeleri sürekli olarak temiz tutulmaya çalışılır. Bu tür bölgelerde bahçeler, sonbaharda sürülür. İlkbaharda toprak tava geldiğinde, Şubat sonu veya Mart başlarında ikinci kez sürülür. Mayıs ayında yapılan üçüncü sürümden sonra sulama kanalları açılmaktadır. Ağaçların dipleri çapayla işlenmelidir. Sulamadan dolayı yazın bahçeler otlandığında, sulama kanallarını bozmamak için toprağı sürmek yerine ot biçimi tercih edilir.

Eriklerin en iyi toplama olgunluğuna ulaştığı dönem, eriklerin ağaçta tam olarak iri, renkli, tatlı ve eti gevrek olduğu zamandır. Yakın pazarlar için erikler bu olgunlukta toplanırken, uzak pazarlar için hasat daha erken yapılır. Hasat zamanı, üst ve zemin renkteki değişim, meyve eti sertliği, suda eriyen kuru madde miktarı ve çiçekten hasada kadar geçen süre dikkate alınarak belirlenir. Kurutmalık erik meyveleri de ağaçlar üzerinde aşırı olgunlaştığında ve buruştuklarında toplanır. Bu erikler reçel yapımı için uygundur. Ağaçta kalan meyveler elle veya makine yardımıyla hasat edilir ve istenilen şekilde kullanılır.

Erik türleri arasında farklı yetiştirme ve bakım gereksinimleri bulunabilir. Bu nedenle, yetiştiriciliğe başlamadan önce uygun türlerin seçimi önemlidir. Ayrıca, uygun toprak ve iklim koşullarının sağlanması, gübreleme, sulama ve zararlılarla mücadele gibi tarımsal uygulamaların doğru bir şekilde yapılması gerekmektedir. Erik yetiştiriciliğinde, modern tarım teknikleri ve yenilikçi yöntemlerin kullanılması, verimliliği ve ürün kalitesini artıracaktır.